absurd
Étymologie
- Du latin absurdus.
Adjectif
absurd \Prononciation ?\
Étymologie
- Du latin absurdus.
Adjectif
absurd \ab.ˈsurd\
Allemand
Étymologie
- Du latin absurdus.
Adjectif
| Nature | Terme | |
|---|---|---|
| Positif | absurd | |
| Comparatif | absurder | |
| Superlatif | absurdesten | |
| Déclinaisons | ||
absurd \ap.ˈzʊʁt\
- (Philosophie) Absurde.
Synonymes
Dérivés
- ad absurdum
- Absurdistan
- Absurdität
Prononciation
Anglais
Étymologie
- Du latin absurdus.
Adjectif
absurd \æb.ˈzɝd\ (Royaume-Uni) (Canada) \əb.ˈsɝd\ (États-Unis)
Nom commun
absurd \Prononciation ?\
Dérivés
Prononciation
- États-Unis : écouter « absurd [Prononciation ?] »
- États-Unis (New Jersey) : écouter « absurd [Prononciation ?] »
- \əb.ˈsɔɪd\[1] (New York)
Références
- ↑ Robert Hendrickson, New Yawk Tawk: A Dictionary of New York City Expressions, Checkmark Books, 1998, page 1
Catalan
Étymologie
- Du latin absurdus.
Adjectif
absurd \Prononciation ?\ masculin
Prononciation
- catalan oriental : \əp.ˈsuɾt\
- catalan occidental : \ap.ˈsuɾt\
- Barcelone (Espagne) : écouter « absurd [Prononciation ?] »
Étymologie
- Du latin absurdus.
Adjectif
| Déclinaison de absurd | Positif | Comparatif | Superlatif | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Attributif | Prédicatif | |||||
| Singulier | Indéfini | Commun | absurd | absurdere | — | absurdest |
| Neutre | absurd | |||||
| Défini | Commun | absurde | absurdeste | — | ||
| Neutre | absurde | absurdeste | ||||
| Pluriel | absurde | absurdeste | absurdest | |||
absurd \ɑbˈsuɐ̯ˀd\
Références
- Den Danske Ordbog, 2003 absurd → consulter cet ouvrage
Étymologie
- Du latin absurdus.
Adjectif
absurd \Prononciation ?\
Synonymes
Luxembourgeois
Étymologie
- Du latin absurdus.
Adjectif
| Positif | absurd | |||
|---|---|---|---|---|
| Comparatif | méi absurd | |||
| Superlatif | am absurdsten | |||
| Cas | Singulier | Pluriel | ||
| Masculin | Féminin | Neutre | ||
| Nominatif | absurde absurden | absurd | absurd | absurd |
| Accusatif | absurde absurden | absurd | absurd | absurd |
| Datif | absurde absurden | absurder | absurde absurden | absurde absurden |
| Nominatif | absurdste absurdsten | absurdst | absurdst | absurdst |
| Accusatif | absurdste absurdsten | absurdst | absurdst | absurdst |
| Datif | absurdste absurdsten | absurdster | absurdste absurdsten | absurdste absurdsten |
absurd \Prononciation ?\
- Absurde.
Mat denger absurder Argumentatioun iwwerzeegs de kee Mënsch.
- Avec ton argumentation absurde, tu ne convaincs personne.
Néerlandais
Étymologie
- Du latin absurdus.
Adjectif
absurd \ɑp.sʏrt\
Synonymes
Taux de reconnaissance
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 98,6 % des Flamands,
- 98,7 % des Néerlandais.
Prononciation
- Pays-Bas : écouter « absurd [Prononciation ?] »
Références
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal [≈ Reconnaissance du vocabulaire des Néerlandais et des Flamands 2013 : résultats de la grande enquête nationale sur les langues], Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 pages. → [archive du fichier pdf en ligne]
Étymologie
- Du latin absurdus.
Adjectif
absurd \Prononciation ?\
Nom commun
absurd \Prononciation ?\
Étymologie
- Du latin absurdus.
Adjectif
| Nombre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Masculin | absurd \ap.ˈsyɾ\ |
absurds \ap.ˈsyɾs\ |
| Féminin | absurda \ap.ˈsyɾ.ðo̞\ |
absurdas \ap.ˈsyɾ.ðo̞s\ |
absurd \ap.ˈsyɾ\ (graphie normalisée)
Prononciation
- France (Béarn) : écouter « absurd [ap.ˈsyɾ] »
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
Étymologie
- Du latin absurdus.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | absurd | absurdy |
| Vocatif | absurdzie | absurdy |
| Accusatif | absurd | absurdy |
| Génitif | absurdu | absurdów |
| Locatif | absurdzie | absurdach |
| Datif | absurdowi | absurdom |
| Instrumental | absurdem | absurdami |
absurd \ˈap.surt\ masculin
Dérivés
- (nom) absurdalność (absurdité)
- (adjectif) absurdalny (absurde)
Prononciation
- Pologne : écouter « absurd [Prononciation ?] »
Étymologie
- Du latin absurdus.
Adjectif
absurd \Prononciation ?\
Synonymes
Dérivés
- absurdism
- absurditet