Θάλεια
: θάλεια
Étymologie
- Du grec ancien Θάλεια, Tháleia.
Nom propre
| Cas | Singulier | Pluriel | ||
|---|---|---|---|---|
| Nominatif | η | Θάλεια | οι | — |
| Génitif | της | Θάλειας | των | — |
| Accusatif | τη(ν) | Θάλεια | τις | — |
| Vocatif | Θάλεια | — | ||
Θάλεια, Thália \ˈθa.li.a\ féminin
Hyperonymes
Prononciation
- \ˈθa.ʎa\ (Prénom)
Voir aussi
- Θάλεια sur l’encyclopédie Wikipédia (en grec)
Grec ancien
Étymologie
Nom propre
| Cas | Singulier | |
|---|---|---|
| Nominatif | ἡ | Θάλεια |
| Vocatif | Θάλεια | |
| Accusatif | τὴν | Θάλειαν |
| Génitif | τῆς | Θάλειας |
| Datif | τῇ | Θάλειᾳ |
Θάλεια, Tháleia féminin singulier
Hyperonymes
Dérivés dans d’autres langues
Prononciation
- *\tʰá.leː.a\ (Attique (Ve siècle av. J.-C.))
- *\ˈtʰa.li.a\ (Koinè, Égypte (Ier siècle))
- *\ˈθa.li.a\ (Koinè (IVe siècle))
- *\ˈθa.li.a\ (Byzance (Xe siècle))
- *\ˈθa.li.a\ (Constantinople (XVe siècle))
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901
- « Θάλεια », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek–English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage