öz

Voir aussi : Oz, oz, oż, Öz, őz, oz-, -öz, -oz-

Étymologie

Du proto-turc *ȫŕ[1].

Nom commun

Singulier Pluriel
Nominatif öz
özlər
Accusatif özü
özləri
Génitif özün
özlərin
Datif özə
özlərə
Locatif özdə
özlərdə
Ablatif özdən
özlərdən

öz \øz\ (voir les formes possessives)

  1. For intérieur, essence.

Dérivés

Pronom personnel

Singulier Pluriel
Nominatif öz
özlər
Accusatif özü
özləri
Génitif özün
özlərin
Datif özə
özlərə
Locatif özdə
özlərdə
Ablatif özdən
özlərdən

öz \Prononciation ?\

  1. Soi.

Prononciation

Références

    • ȫŕ

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

öz \Prononciation ?\

  1. For intérieur, essence, substance.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
  2. Extrait, essence.

Pronom

öz \Prononciation ?\

  1. Soi, se.
    • Bir od düştü yanar tatlı özüme; dünya zindan görünüyor gözüme. - Karacaoğlan

Prononciation