öz
Étymologie
- Du proto-turc *ȫŕ[1].
 
Nom commun
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Nominatif | öz | 
özlər | 
| Accusatif | özü | 
özləri | 
| Génitif | özün | 
özlərin | 
| Datif | özə | 
özlərə | 
| Locatif | özdə | 
özlərdə | 
| Ablatif | özdən | 
özlərdən | 
öz \øz\ (voir les formes possessives)
Dérivés
Pronom personnel
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Nominatif | öz | 
özlər | 
| Accusatif | özü | 
özləri | 
| Génitif | özün | 
özlərin | 
| Datif | özə | 
özlərə | 
| Locatif | özdə | 
özlərdə | 
| Ablatif | özdən | 
özlərdən | 
öz \Prononciation ?\
- Soi.
 
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « öz [Prononciation ?] »
 
Références
- ↑  
- ȫŕ
 
 
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
 
Nom commun
öz \Prononciation ?\
- For intérieur, essence, substance.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
 
 - Extrait, essence.
 
Pronom
öz \Prononciation ?\
Prononciation
- Turquie : écouter « öz [Prononciation ?] »