weisungsbefugt
Allemand
Étymologie
Adjectif
| Nature | Terme | |
|---|---|---|
| Positif | weisungsbefugt | |
| Comparatif | weisungsbefugter | |
| Superlatif | am weisungsbefugtsten | |
| Déclinaisons | ||
weisungsbefugt \ˈvaɪ̯zʊŋsbəˌfuːkt\
- Habilité, ayant compétence pour, qui a autorité sur.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « weisungsbefugt [ˈvaɪ̯zʊŋsbəˌfuːkt] »