voluntas
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | voluntas | voluntatēs |
| Vocatif | voluntas | voluntatēs |
| Accusatif | voluntatem | voluntatēs |
| Génitif | voluntatis | voluntatum |
| Datif | voluntatī | voluntatibus |
| Ablatif | voluntatĕ | voluntatibus |
voluntās féminin
- Gré, volonté.
simul objecta species cujuspiam est, quod bonum videatur, ad id adipiscendum impellit ipsa natura: id cum constanter prudenterque fit, ejusmodi appetitionem Stoici βούλησιν appellant, nos appellamus voluntatem: eam illi putant in solo esse sapiente, quam sic definiunt: Voluntas est, quae quid cum ratione desiderat: quae autem adversus rationem incitata est vehementius, ea libido est vel cupiditas effrenata, quae in omnibus stultis invenitur
— (Cicéron, Tusc. 4, 6, 12)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Dérivés
- voluntarius (« volontaire »)
- involuntarius (« involontaire »)
- voluntarie (« volontairement, volontiers »)
- involuntarie (« involontairement »)
- involuntas (« absence de volonté »)
Références
- « voluntas », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage