vindemiatorius
Latin
Étymologie
- Dérivé de vindemiatum (« vendanger »), avec le suffixe -orius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | vindemiatorius | vindemiatoriă | vindemiatorium | vindemiatoriī | vindemiatoriae | vindemiatoriă |
| Vocatif | vindemiatorie | vindemiatoriă | vindemiatorium | vindemiatoriī | vindemiatoriae | vindemiatoriă |
| Accusatif | vindemiatorium | vindemiatoriăm | vindemiatorium | vindemiatoriōs | vindemiatoriās | vindemiatoriă |
| Génitif | vindemiatoriī | vindemiatoriae | vindemiatoriī | vindemiatoriōrŭm | vindemiatoriārŭm | vindemiatoriōrŭm |
| Datif | vindemiatoriō | vindemiatoriae | vindemiatoriō | vindemiatoriīs | vindemiatoriīs | vindemiatoriīs |
| Ablatif | vindemiatoriō | vindemiatoriā | vindemiatoriō | vindemiatoriīs | vindemiatoriīs | vindemiatoriīs |
vindemiatorius \Prononciation ?\
Références
- « vindemiatorius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage