vindemiator
Latin
Étymologie
- Déverbal de vindemio (« vendanger »), dérivé de vindemiatum, avec le suffixe -tor.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | vindemiator | vindemiatorēs |
| Vocatif | vindemiator | vindemiatorēs |
| Accusatif | vindemiatorem | vindemiatorēs |
| Génitif | vindemiatoris | vindemiatorum |
| Datif | vindemiatorī | vindemiatoribus |
| Ablatif | vindemiatorĕ | vindemiatoribus |
vindemiator \Prononciation ?\ masculin
- Vendangeur.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Synonymes
Dérivés
Références
- « vindemiator », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « vindemiator », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage