vinctus

Latin

Étymologie

Déverbal de vincio attacher »), dérivé de vinctum, avec le suffixe -us, -us.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif vinctŭs vinctūs
Vocatif vinctŭs vinctūs
Accusatif vinctum vinctūs
Génitif vinctūs vinctuum
Datif vinctūi
ou vinctū
vinctibus
Ablatif vinctū vinctibus

vinctus \Prononciation ?\ masculin

  1. Lien.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif vinctus vinctă vinctum vinctī vinctae vinctă
Vocatif vincte vinctă vinctum vinctī vinctae vinctă
Accusatif vinctum vinctăm vinctum vinctōs vinctās vinctă
Génitif vinctī vinctae vinctī vinctōrŭm vinctārŭm vinctōrŭm
Datif vinctō vinctae vinctō vinctīs vinctīs vinctīs
Ablatif vinctō vinctā vinctō vinctīs vinctīs vinctīs

vinctus \Prononciation ?\

  1. Participe passé de vincio.

Références