vesti

Voir aussi : věsti, věstí, věšti, věští

Ancien français

Étymologie

Participe passé substantivé de vestir vêtir, investir ») : « personne investie d’une autorité ».

Nom commun

vesti *\Prononciation ?\ masculin

  1. (Droit) Fondé de pouvoir.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
  2. (Religion) Curé.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Apparentés étymologiques

Forme de verbe

vesti *\Prononciation ?\ masculin

  1. Participe passé de vestir.

Variantes

Références

Espéranto

Étymologie

(Date à préciser) Du latin vestio → voir vesto référence nécessaire (pourquoi ? résoudre le problème).

Verbe

Voir la conjugaison du verbe vesti
Infinitif vesti

vesti \ˈves.ti\ transitif

  1. Habiller, revêtir, vêtir.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Prononciation

Italien

Forme de nom commun

Singulier Pluriel
veste
\ˈvɛ.ste\
vesti
\ˈvɛ.sti\

vesti \ˈvɛ.sti\ féminin

  1. Pluriel de veste.

Anagrammes

→ Modifier la liste d’anagrammes

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Verbe

vèsti \Prononciation ?\

  1. Mener, diriger.

Conjugaison

SingulierPluriel
tujis/jimesjūsjie/jos
Présent vedu vedi veda vedame, vedam vedate, vedat veda
Passé vedžiau vedei vedė vedėme, vedėm vedėte, vedėt vedė
Futur vesiu vesi ves vesime, vesim vesite, vesit ves
Passé habituel vesdavau vesdavai vesdavo vesdavome, vesdavom vesdavote, vesdavot vesdavo
Conditionnel vesčiau vestum, vestumei vestų vestumėme, vestumėm vestumėte, vestumėt vestų
Impératif vesk teveda veskime, veskim veskite, veskit teveda

Portugais

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe vestir
Indicatif Présent
Imparfait
Passé simple eu vesti
Plus que parfait
Futur simple
Impératif Présent
(2e personne du pluriel)
vesti

vesti \vɨʃ.tˈi\ (Lisbonne) \ves.tʃˈi\ (São Paulo)

  1. Première personne du singulier du prétérit de vestir.
  2. Deuxième personne du pluriel de l’impératif de vestir.