verwerpen
Néerlandais
Étymologie
- Dérivé par préfixation de werpen « jeter ».
Verbe
| Présent | Prétérit | |
|---|---|---|
| ik | verwerp | verwierp |
| jij | verwerpt | |
| hij, zij, het | verwerpt | |
| wij | verwerpen | verwierpen |
| jullie | verwerpen | |
| zij | verwerpen | |
| u | verwerpt | verwierp |
| Auxiliaire | Participe présent | Participe passé |
| hebben | verwerpend | verworpen |
verwerpen \vərʋɛrpəⁿ\ transitif
- Rejeter, repousser, condamner, désapprouver.
Een gedachte onmiddellijk weer verwerpen.
- Écarter immédiatement une pensée.
Een voorstel verwerpen.
- Repousser une proposition.
- Récuser.
Een argument verwerpen.
- Récuser un argument.
- Répudier.
Een nalatenschap verwerpen.
- Répudier une succession.
Dérivés
- verwerpelijk
Synonymes
- rejeter
- afwijzen
- verstoten
- veroordelen
- afkeuren
- récuser
- wraken
- betwisten
- répudier
- verstoten
- afwijzen
- verloochenen
- opgeven
Taux de reconnaissance
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 99,1 % des Flamands,
- 99,7 % des Néerlandais.
Prononciation
- Pays-Bas : écouter « verwerpen [vərʋɛrpəⁿ] »
Références
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal [≈ Reconnaissance du vocabulaire des Néerlandais et des Flamands 2013 : résultats de la grande enquête nationale sur les langues], Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 pages. → [archive du fichier pdf en ligne]