vantarde
Français
Étymologie
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| vantarde | vantardes |
| \vɑ̃.taʁd\ | |
vantarde \vɑ̃.taʁd\ féminin (pour un homme, on dit : vantard)
- Personne se vantant facilement.
Ce n’est qu’un vantard, une vantarde.
Bien sûr, lui répondit la vantarde.
— (Mira Hamrit, Messouda Hamrit, Les femmes et les tapis, page 7, 2006)
Traductions
Forme d’adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | vantard \vɑ̃.taʁ\ |
vantards \vɑ̃.taʁ\ |
| Féminin | vantarde \vɑ̃.taʁd\ |
vantardes \vɑ̃.taʁd\ |
vantarde \vɑ̃.taʁd\
Prononciation
- La prononciation \vɑ̃.taʁd\ rime avec les mots qui finissent en \aʁd\.