valid
: vàlid
Allemand
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Adjectif
| Nature | Terme | |
|---|---|---|
| Positif | valid | |
| Comparatif | non comparable | |
| Superlatif | non comparable | |
| Déclinaisons | ||
valid \vaˈliːt\
Prononciation
- Berlin : écouter « valid [vaˈliːt] »
Anglais
Étymologie
- Du latin validus (« bien-portant »).
Adjectif
valid \ˈvæl.ɪd\
Antonymes
Apparentés étymologiques
Prononciation
Indonésien
Étymologie
- Du latin validus (« bien-portant »).
Adjectif
valid \Prononciation ?\
Étymologie
- Du latin validus (« bien-portant »).
Adjectif
| Nombre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Masculin | valid \βa.ˈlit\ |
valids \βa.ˈlit͡s\ |
| Féminin | valida \βa.ˈli.ðo̞\ |
validas \βa.ˈli.ðo̞s\ |
valid \βa.ˈlit\ (graphie normalisée)
Variantes
Apparentés étymologiques
Prononciation
- France (Béarn) : écouter « valid [βa.ˈlit] »
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2