urbil
Forme de verbe
| Conjugaison Présent Indicatif | |||||
| Personne | Singulier | Personne | Pluriel | ||
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | urbí | 1 | urbit | ||
| 2 | urbil | 2 | urbic | ||
| 3 | urbir | 3 | urbid | ||
| 4 | urbiv | ||||
urbil \urˈbil\
- Deuxième personne du singulier du présent du verbe urbí (« doter d’une chape »).
Références
- « urbil », dans Kotapedia
- Staren Fetcey, Grammaire officielle complète, Comité linguistique kotava (kotava.org), janvier 2025, 73 pages, p. 23
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | urbil | urbilat |
| Accusatif Génitif |
urbila | urbiliid |
| Illatif | urbilii | urbiliidda |
| Locatif | urbilis | urbiliin |
| Comitatif | urbiliin | urbiliiguin |
| Essif | urbilin | |
| Avec suffixes possessifs |
Singulier | Duel | Pluriel |
|---|---|---|---|
| 1re personne | urbilan | urbileame | urbileamet |
| 2e personne | urbilat | urbileatte | urbileattet |
| 3e personne | urbilis | urbileaskka | urbileaset |
urbil /ˈurbil/
- (Ornithologie) Sizerin flammé, oiseau de nom scientifique Carduelis flammea.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)