ultima
Espagnol
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe ultimar | ||
|---|---|---|
| Indicatif | Présent | |
| (él/ella/ello/usted) ultima | ||
| Impératif | Présent | (tú) ultima |
ultima \ulˈti.ma\
Italien
Forme d’adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| positif | ||
| Masculin | ultimo \ul.ˈti.mo\ |
ultimi \ul.ˈti.mi\ |
| Féminin | ultima \ul.ˈti.ma\ |
ultime \ul.ˈti.me\ |
| superlatif absolu | ||
| Masculin | ultimissimo \ul.ti.'mis.si.mo\ |
ultimissimi \ul.ti.'mis.si.mi\ |
| Féminin | ultimissima \ul.ti.'mis.si.ma\ |
ultimissime \ul.ti.'mis.si.me\ |
ultima \ul.ˈti.ma\
- Féminin singulier de ultimo.
Dérivés
- di ultima generazione (« de dernière génération »)
- essere l’ultima ruota del carro (« être la dernière roue du carrosse »)
- Ultima cena (« Cène »)
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Portugais
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe ultimar | ||
|---|---|---|
| Indicatif | Présent | |
| você/ele/ela ultima | ||
| Impératif | Présent | (2e personne du singulier) ultima |
ultima \uɫ.ˈti.mɐ\ (Lisbonne) \uw.ˈtʃi.mə\ (São Paulo)