trua
Étymologie
- Racine inventée arbitrairement[1].
Nom commun
trua \ˈtrua\
Augmentatifs
- truapa
Diminutifs
- truama
Prononciation
- France : écouter « trua [ˈtrua] »
Anagrammes
Références
- « trua », dans Kotapedia
- ↑ Selon l’argumentaire développé par l’initiateur du kotava, cette langue ne tire pas des autres langues son vocabulaire.
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | truă | truae |
| Vocatif | truă | truae |
| Accusatif | truăm | truās |
| Génitif | truae | truārŭm |
| Datif | truae | truīs |
| Ablatif | truā | truīs |
trua \Prononciation ?\ féminin
- (Cuisine) Écumoire, évier.
Dérivés
Anagrammes
Références
- « trua », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- [1] Pokorny *twer