transpunctorius
Latin
Étymologie
- Dérivé de transpunctus, avec le suffixe -orius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | transpunctorius | transpunctoriă | transpunctorium | transpunctoriī | transpunctoriae | transpunctoriă | 
| Vocatif | transpunctorie | transpunctoriă | transpunctorium | transpunctoriī | transpunctoriae | transpunctoriă | 
| Accusatif | transpunctorium | transpunctoriăm | transpunctorium | transpunctoriōs | transpunctoriās | transpunctoriă | 
| Génitif | transpunctoriī | transpunctoriae | transpunctoriī | transpunctoriōrŭm | transpunctoriārŭm | transpunctoriōrŭm | 
| Datif | transpunctoriō | transpunctoriae | transpunctoriō | transpunctoriīs | transpunctoriīs | transpunctoriīs | 
| Ablatif | transpunctoriō | transpunctoriā | transpunctoriō | transpunctoriīs | transpunctoriīs | transpunctoriīs | 
transpunctorius \Prononciation ?\
Références
- « transpunctorius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage