timens

Latin

Étymologie

Substantivation du participe du verbe timeo.

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif timēns timēns timēns timēntēs timēntēs timēntia
Vocatif timēns timēns timēns timēntēs timēntēs timēntia
Accusatif timēntem timēntem timēns timēntēs timēntēs timēntia
Génitif timēntis timēntis timēntis timēntium timēntium timēntium
Datif timēntī timēntī timēntī timēntibus timēntibus timēntibus
Ablatif timēntī timēntī timēntī timēntibus timēntibus timēntibus

timēns \Prononciation ?\ deuxième classe faux imparisyllabique

  1. Participe présent de timeo craindre ») :
    1. Craignant.
      • mortis timentes
        craignant la mort
    2. Rempli d’inquiétude, effrayé.
      • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif timēns timēntēs
Vocatif timēns timēntēs
Accusatif timēntĕm timēntēs
Génitif timēntĭs timēntiŭm
Datif timēntī timēntĭbŭs
Ablatif timēntĕ timēntĭbŭs

timēns \Prononciation ?\ 3e déclinaison, faux imparisyllabique

  1. Celui qui a peur.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références