timens
Latin
Étymologie
- Substantivation du participe du verbe timeo.
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | timēns | timēns | timēns | timēntēs | timēntēs | timēntia |
| Vocatif | timēns | timēns | timēns | timēntēs | timēntēs | timēntia |
| Accusatif | timēntem | timēntem | timēns | timēntēs | timēntēs | timēntia |
| Génitif | timēntis | timēntis | timēntis | timēntium | timēntium | timēntium |
| Datif | timēntī | timēntī | timēntī | timēntibus | timēntibus | timēntibus |
| Ablatif | timēntī | timēntī | timēntī | timēntibus | timēntibus | timēntibus |
timēns \Prononciation ?\ deuxième classe faux imparisyllabique
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | timēns | timēntēs |
| Vocatif | timēns | timēntēs |
| Accusatif | timēntĕm | timēntēs |
| Génitif | timēntĭs | timēntiŭm |
| Datif | timēntī | timēntĭbŭs |
| Ablatif | timēntĕ | timēntĭbŭs |
timēns \Prononciation ?\ 3e déclinaison, faux imparisyllabique
Références
- « timens », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage