suppositorius
Latin
Étymologie
- Dérivé de suppositum, avec le suffixe -orius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | suppositorius | suppositoriă | suppositorium | suppositoriī | suppositoriae | suppositoriă |
| Vocatif | suppositorie | suppositoriă | suppositorium | suppositoriī | suppositoriae | suppositoriă |
| Accusatif | suppositorium | suppositoriăm | suppositorium | suppositoriōs | suppositoriās | suppositoriă |
| Génitif | suppositoriī | suppositoriae | suppositoriī | suppositoriōrŭm | suppositoriārŭm | suppositoriōrŭm |
| Datif | suppositoriō | suppositoriae | suppositoriō | suppositoriīs | suppositoriīs | suppositoriīs |
| Ablatif | suppositoriō | suppositoriā | suppositoriō | suppositoriīs | suppositoriīs | suppositoriīs |
suppositorius \Prononciation ?\
Références
- « suppositorius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage