succentus

Latin

Étymologie

Déverbal de succino, dérivé de succentum, avec le suffixe -us, -us ; → voir accentus.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif succentŭs succentūs
Vocatif succentŭs succentūs
Accusatif succentum succentūs
Génitif succentūs succentuum
Datif succentūi
ou succentū
succentibus
Ablatif succentū succentibus

succentus \Prononciation ?\ masculin

  1. (Musique) Accompagnement d’un chant.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif succentus succentă succentum succentī succentae succentă
Vocatif succente succentă succentum succentī succentae succentă
Accusatif succentum succentăm succentum succentōs succentās succentă
Génitif succentī succentae succentī succentōrŭm succentārŭm succentōrŭm
Datif succentō succentae succentō succentīs succentīs succentīs
Ablatif succentō succentā succentō succentīs succentīs succentīs

succentus \Prononciation ?\

  1. Participe passé de succino.

Références