stupor
Anglais
Étymologie
- Du latin stupor.
Nom commun
stupor
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| stupor \ˈstjuːpə(ɹ)\ |
stupors \ˈstjuːpə(ɹ)z\ |
Synonymes
Prononciation
- (États-Unis) : écouter « stupor [Prononciation ?] »
Anagrammes
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | stupor | stuporēs |
| Vocatif | stupor | stuporēs |
| Accusatif | stuporem | stuporēs |
| Génitif | stuporis | stuporum |
| Datif | stuporī | stuporibus |
| Ablatif | stuporĕ | stuporibus |
stupor \Prononciation ?\ féminin 3e déclinaison, imparisyllabique
- Stupeur, engourdissement.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références
- « stupor », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Néerlandais
Étymologie
- Du latin stupor.
Nom commun
stupor \Prononciation ?\
Prononciation
- Pays-Bas : écouter « stupor [Prononciation ?] »