strategematicus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien στρατηγηματικός, strategematikos.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | strategematicus | strategematică | strategematicum | strategematicī | strategematicae | strategematică |
| Vocatif | strategematice | strategematică | strategematicum | strategematicī | strategematicae | strategematică |
| Accusatif | strategematicum | strategematicăm | strategematicum | strategematicōs | strategematicās | strategematică |
| Génitif | strategematicī | strategematicae | strategematicī | strategematicōrŭm | strategematicārŭm | strategematicōrŭm |
| Datif | strategematicō | strategematicae | strategematicō | strategematicīs | strategematicīs | strategematicīs |
| Ablatif | strategematicō | strategematicā | strategematicō | strategematicīs | strategematicīs | strategematicīs |
strategematicus \Prononciation ?\
- Stratagématique.
- Strategematica, titre d’un ouvrage de Sextus Julius Frontinus.
Apparentés étymologiques
Références
- « strategematicus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage