stango
Espéranto
Étymologie
- De l’allemand Stange.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | stango \ˈstan.ɡo\ |
stangoj \ˈstan.ɡoj\ |
| Accusatif | stangon \ˈstan.ɡon\ |
stangojn \ˈstan.ɡojn\ |
stango \ˈstan.ɡo\
Vocabulaire apparenté par le sens
- stango figure dans les recueils de vocabulaire en espéranto ayant pour thème : arc (arme), vélo.
Prononciation
- France (Toulouse) : écouter « stango [Prononciation ?] »
Étymologie
- De l’espéranto.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| stango \Prononciation ?\ |
stangi \Prononciation ?\ |
stango \ˈstan.ɡɔ\