spiegeln
Allemand
Étymologie
Verbe
| Mode ou temps |
Personne | Forme |
|---|---|---|
| Présent | 1re du sing. | ich spiegle spiegele |
| 2e du sing. | du spiegelst | |
| 3e du sing. | er/sie/es spiegelt | |
| Prétérit | 1re du sing. | ich spiegelte |
| Subjonctif II | 1re du sing. | ich spiegelte |
| Impératif | 2e du sing. | spiegle spiegele! |
| 2e du plur. | spiegelt! | |
| Participe passé | gespiegelt | |
| Auxiliaire | haben | |
| voir conjugaison allemande | ||
spiegeln \ʃpiːɡl̩n\ (voir la conjugaison)
Dérivés
- bespiegeln
- entpiegeln
- verspiegeln
- widerspiegeln
Prononciation
- Berlin : écouter « spiegeln [ˈʃpiːɡl̩n] »