speratus
Latin
Étymologie
- Substantivation du participe du verbe spero.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | speratus | speratī |
| Vocatif | sperate | speratī |
| Accusatif | speratum | speratōs |
| Génitif | speratī | speratōrum |
| Datif | speratō | speratīs |
| Ablatif | speratō | speratīs |
speratus \Prononciation ?\ masculin (pour une femme, on dit : sperata)
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | speratus | sperată | speratum | speratī | speratae | sperată |
| Vocatif | sperate | sperată | speratum | speratī | speratae | sperată |
| Accusatif | speratum | speratăm | speratum | speratōs | speratās | sperată |
| Génitif | speratī | speratae | speratī | speratōrŭm | speratārŭm | speratōrŭm |
| Datif | speratō | speratae | speratō | speratīs | speratīs | speratīs |
| Ablatif | speratō | speratā | speratō | speratīs | speratīs | speratīs |
speratus \Prononciation ?\
- Participe passé de spero : Attendu, espéré.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Antonymes
Références
- « speratus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage