sonor
Allemand
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Adjectif
| Nature | Terme | |
|---|---|---|
| Positif | sonor | |
| Comparatif | sonorer | |
| Superlatif | am sonorsten | |
| Déclinaisons | ||
sonor \zoˈnoːɐ̯\
Synonymes
- klangvoll
- volltönend
- wohltönend, wohl tönend
Hyperonymes
- Perkussion
- perkutieren
Hyponymes
- hypersonor
- gedämpft
Prononciation
- Berlin : écouter « sonor [zoˈnoːɐ̯] »
Forme de verbe
sonor \ˈsɔ̃ːnɔr\
Latin
Étymologie
- Dérivé de sonus (« son »), avec le suffixe -or, avec rhotacisme du radical et changement de conjugaison. Pour des explications détaillées sur le rhotacisme en latin, voir « r » en latin..
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | sonor | sonorēs |
| Vocatif | sonor | sonorēs |
| Accusatif | sonorem | sonorēs |
| Génitif | sonoris | sonorum |
| Datif | sonorī | sonoribus |
| Ablatif | sonorĕ | sonoribus |
sŏnŏr \Prononciation ?\ masculin
- Son, bruit, retentissement.
sonorem dare
— (Virgile)- retentir, mugir.
Apparentés étymologiques
- → voir sonus
Références
- « sonor », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Adjectif
| Déclinaison de sonor | Positif | Comparatif | Superlatif | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Attributif | Prédicatif | |||||
| Singulier | Indéfini | Commun | sonor | sonorare | — | sonorast |
| Neutre | sonort | |||||
| Défini | Masculin | — | — | — | ||
| Autres | sonora | sonoraste | ||||
| Pluriel | sonora | sonoraste | sonorast | |||
sonor \Prononciation ?\
Dérivés
- sonorisk
- sonoritet