sofà
Catalan
Étymologie
- (Date à préciser) De l’arabe صُفَّة, ṣuffa (« banc, sofa »)
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| sofà \suˈfa\ |
sofàs \suˈfas\ |
sofà [suˈfa] (or.), [soˈfa] masculin
- (Mobilier) Sofa.
Synonymes
Prononciation
- Barcelone (Espagne) : écouter « sofà [Prononciation ?] »
Italien
Étymologie
Nom commun
sofà \so.ˈfa\ masculin invariable
Synonymes
Références
- 1 2 « sofà », dans Sapere.it, Encyclopédie et dictionnaire italien en ligne, De Agostini Editore → consulter cet ouvrage
- ↑ Ottorino Pianigiani, Vocabolario Etimologico della Lingua Italiana, Società editrice Dante Alighieri di Albrighi / Segati, Rome / Milan, 1907 → consulter cet ouvrage
- Raoul Boch, il Boch minore. Dizionario francese-italiano, italiano-francese, 1997
Étymologie
- Du turc sofa, issu de l'arabe suffa.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| sofà \suˈfa\ |
sofàs \suˈfas\ |
sofà [suˈfa] (graphie normalisée) masculin
- (Mobilier) Sofa.
Synonymes
Prononciation
- France (Béarn) : écouter « sofà [Prononciation ?] »
Références
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2