sinnen
Allemand
Étymologie
Verbe
| Mode ou temps |
Personne | Forme |
|---|---|---|
| Présent | 1re du sing. | ich sinne |
| 2e du sing. | du sinnst | |
| 3e du sing. | er/sie/es sinnt | |
| Prétérit | 1re du sing. | ich sann |
| Subjonctif II | 1re du sing. | ich sänne sönne |
| Impératif | 2e du sing. | sinne sinn! |
| 2e du plur. | sinnt! | |
| Participe passé | gesonnen | |
| Auxiliaire | haben | |
| voir conjugaison allemande | ||
sinnen \ˈzɪnən\ intransitif (voir la conjugaison)
- (Soutenu) Méditer, cogiter, songer à quelque chose.
Während er seinen Kaffee trinkt, sinnt er über dessen Herkunft nach.
- Pendant qu'il buvait son café, il cogitait sur son origine.
Dérivés
- besinnen (réfléchir)
Prononciation
- Berlin : écouter « sinnen [ˈzɪnən] »