sibilatus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | sibilatŭs | sibilatūs |
| Vocatif | sibilatŭs | sibilatūs |
| Accusatif | sibilatum | sibilatūs |
| Génitif | sibilatūs | sibilatuum |
| Datif | sibilatūi ou sibilatū |
sibilatibus |
| Ablatif | sibilatū | sibilatibus |
sibilatus \Prononciation ?\ masculin
- Sifflement.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | sibilatus | sibilată | sibilatum | sibilatī | sibilatae | sibilată |
| Vocatif | sibilate | sibilată | sibilatum | sibilatī | sibilatae | sibilată |
| Accusatif | sibilatum | sibilatăm | sibilatum | sibilatōs | sibilatās | sibilată |
| Génitif | sibilatī | sibilatae | sibilatī | sibilatōrŭm | sibilatārŭm | sibilatōrŭm |
| Datif | sibilatō | sibilatae | sibilatō | sibilatīs | sibilatīs | sibilatīs |
| Ablatif | sibilatō | sibilatā | sibilatō | sibilatīs | sibilatīs | sibilatīs |
sibilatus \Prononciation ?\
- Participe passé de sibilo.
Références
- « sibilatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage