sepio
Espéranto
Étymologie
- Du latin sepia.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | sepio \se.ˈpi.o\ |
sepioj \se.ˈpi.oj\ |
| Accusatif | sepion \se.ˈpi.on\ |
sepiojn \se.ˈpi.ojn\ |
sepio \se.ˈpi.o\
Prononciation
- France (Toulouse) : écouter « sepio [Prononciation ?] »
Étymologie
- mot composé de sepi- et -o « substantif »
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| sepio \Prononciation ?\ |
sepii \Prononciation ?\ |
sepio \ˈsɛ.pjɔ\
Latin
Verbe
sēpio, infinitif : sēpīre, parfait : sēpsi, supin : sēptum \Prononciation ?\ transitif (voir la conjugaison)
- Variante de saepio.
Note : Par convention, les verbes latins sont désignés par la 1re personne du singulier du présent de l’indicatif.
Références
- « sepio », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage