scruta
Français
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe scruter | ||
|---|---|---|
| Indicatif | ||
| Passé simple | ||
| il/elle/on scruta | ||
scruta \skʁy.ta\
- De scruter.
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Pluriel |
|---|---|
| Nominatif | scruta |
| Vocatif | scruta |
| Accusatif | scruta |
| Génitif | scrutōrum |
| Datif | scrutīs |
| Ablatif | scrutīs |
scruta \ˈskru.ta\ neutre pluriel
Dérivés
- scrutarius (« fripier »)
- scrutaria, scrutarium (« friperie »)
Apparentés étymologiques
Références
- « scruta », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- ↑ « scruta », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage
- 1 2 Julius Pokorny, Indogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959 → consulter cet ouvrage