sciens
Latin
Étymologie
- Substantivation du participe du verbe scio.
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | sciens | sciens | sciens | scientēs | scientēs | scientia | 
| Vocatif | sciens | sciens | sciens | scientēs | scientēs | scientia | 
| Accusatif | scientem | scientem | sciens | scientēs | scientēs | scientia | 
| Génitif | scientis | scientis | scientis | scientium | scientium | scientium | 
| Datif | scientī | scientī | scientī | scientibus | scientibus | scientibus | 
| Ablatif | scientī | scientī | scientī | scientibus | scientibus | scientibus | 
sciens \Prononciation ?\ deuxième classe faux imparisyllabique
- Participe présent de scio :
- Qui sait, instruit, connaisseur.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
 
 
- Qui sait, instruit, connaisseur.
Antonymes
Dérivés
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Nominatif | sciens | scientēs | 
| Vocatif | sciens | scientēs | 
| Accusatif | scientĕm | scientēs | 
| Génitif | scientĭs | scientiŭm | 
| Datif | scientī | scientĭbŭs | 
| Ablatif | scientĕ | scientĭbŭs | 
sciens \Prononciation ?\ masculin 3e déclinaison, faux imparisyllabique
- Connaisseur.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
 
Références
- « sciens », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage