séductrice
Français
Étymologie
- (Date à préciser) Du latin seductrix.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| séductrice | séductrices |
| \se.dyk.tʁis\ | |
séductrice \se.dyk.tʁis\ féminin (pour un homme, on dit : séducteur)
Traductions
- Anglais : seductress (en)
- Italien : seduttrice (it) féminin
- Polonais : kusicielka (pl)
- Russe : обольстительница (ru) oboľstitelnica
Forme d’adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | séducteur \se.dyk.tœʁ\ |
séducteurs \se.dyk.tœʁ\ |
| Féminin | séductrice \se.dyk.tʁis\ |
séductrices \se.dyk.tʁis\ |
séductrice \se.dyk.tʁis\
Prononciation
- La prononciation \se.dyk.tʁis\ rime avec les mots qui finissent en \is\.
- Aude (France) : écouter « séductrice [Prononciation ?] »
Références
- « séductrice », dans TLFi, Le Trésor de la langue française informatisé, 1971–1994 → consulter cet ouvrage