rusta
Espéranto
Étymologie
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Nominatif | rusta \ˈrus.ta\ | rustaj \ˈrus.taj\ | 
| Accusatif | rustan \ˈrus.tan\ | rustajn \ˈrus.tajn\ | 
rusta \ˈrus.ta\
Prononciation
- France (Toulouse) : écouter « rusta [Prononciation ?] »
Forme d’adjectif
| Nombre | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Masculin | ruste \ˈrys.te\ | rustes \ˈrys.tes\ | 
| Féminin | rusta \ˈrys.to̞\ | rustas \ˈrys.to̞s\ | 
rusta [ˈrys.to̯] féminin singulier (graphie normalisée)
- Féminin singulier de ruste.
Prononciation
- Béarn (France) : écouter « rusta [Prononciation ?] » (bon niveau)
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Verbe
| Conjugaison de rusta | Actif | Passif | 
|---|---|---|
| Infinitif | rusta | rustas | 
| Présent | rustar | rustas | 
| Prétérit | rustade | rustades | 
| Supin | rustat | rustats | 
| Participe présent | rustande | — | 
| Participe passé | — | rustad | 
| Impératif | rusta | — | 
rusta \Prononciation ?\ transitif
Dérivés
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « rusta [Prononciation ?] »
Voir aussi
Références
- Thekla Hammar, Svensk-fransk ordbok, 1936, 1re édition → consulter cet ouvrage (713)