rustá
Étymologie
- Dérivé de rust (« le flux »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | rustá | rustayá | rustatá |
| 2e du sing. | rustal | rustayal | rustatal |
| 3e du sing. | rustar | rustayar | rustatar |
| 1re du plur. | rustat | rustayat | rustatat |
| 2e du plur. | rustac | rustayac | rustatac |
| 3e du plur. | rustad | rustayad | rustatad |
| 4e du plur. | rustav | rustayav | rustatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
rustá \rusˈta\ intransitif
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « rustá [rusˈta] »
Références
- « rustá », dans Kotapedia