rotundus
Latin
Étymologie
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | rotundus | rotundă | rotundum | rotundī | rotundae | rotundă |
| Vocatif | rotunde | rotundă | rotundum | rotundī | rotundae | rotundă |
| Accusatif | rotundum | rotundăm | rotundum | rotundōs | rotundās | rotundă |
| Génitif | rotundī | rotundae | rotundī | rotundōrŭm | rotundārŭm | rotundōrŭm |
| Datif | rotundō | rotundae | rotundō | rotundīs | rotundīs | rotundīs |
| Ablatif | rotundō | rotundā | rotundō | rotundīs | rotundīs | rotundīs |
rotundus \Prononciation ?\
- Rond, arrondi, bien tourné : harmonieux.
Références
- « rotundus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage