retractatus
Latin
Étymologie
- Déverbal de retracto, dérivé de retractatum, avec le suffixe -us, -us.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | retractatŭs | retractatūs |
| Vocatif | retractatŭs | retractatūs |
| Accusatif | retractatum | retractatūs |
| Génitif | retractatūs | retractatuum |
| Datif | retractatūi ou retractatū |
retractatibus |
| Ablatif | retractatū | retractatibus |
retractatus \Prononciation ?\ masculin
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | retractatus | retractată | retractatum | retractatī | retractatae | retractată |
| Vocatif | retractate | retractată | retractatum | retractatī | retractatae | retractată |
| Accusatif | retractatum | retractatăm | retractatum | retractatōs | retractatās | retractată |
| Génitif | retractatī | retractatae | retractatī | retractatōrŭm | retractatārŭm | retractatōrŭm |
| Datif | retractatō | retractatae | retractatō | retractatīs | retractatīs | retractatīs |
| Ablatif | retractatō | retractatā | retractatō | retractatīs | retractatīs | retractatīs |
retractatus \Prononciation ?\
- Participe passé de retracto.
Références
- « retractatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage