restitutorius
Latin
Étymologie
- Dérivé de restitutus, avec le suffixe -orius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | restitutorius | restitutoriă | restitutorium | restitutoriī | restitutoriae | restitutoriă |
| Vocatif | restitutorie | restitutoriă | restitutorium | restitutoriī | restitutoriae | restitutoriă |
| Accusatif | restitutorium | restitutoriăm | restitutorium | restitutoriōs | restitutoriās | restitutoriă |
| Génitif | restitutoriī | restitutoriae | restitutoriī | restitutoriōrŭm | restitutoriārŭm | restitutoriōrŭm |
| Datif | restitutoriō | restitutoriae | restitutoriō | restitutoriīs | restitutoriīs | restitutoriīs |
| Ablatif | restitutoriō | restitutoriā | restitutoriō | restitutoriīs | restitutoriīs | restitutoriīs |
restitutorius \Prononciation ?\
- De restitution.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références
- « restitutorius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage