reiau
Nom commun
reiau masculin
- Variante de reial.
Adjectif
reiau masculin
- Variante de reial.
Références
- François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844 → consulter cet ouvrage
Étymologie
- Du latin regalis.
Adjectif
| Nombre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Masculin | reiau [Prononciation ?] |
reiaus [Prononciation ?] |
| Féminin | reiala [Prononciation ?] |
reialas [Prononciation ?] |
reiau (graphie normalisée)
- (Limousin), (Provençal) Royal.
Variantes dialectales
- reial (languedocien)
Dérivés
- reialament
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| reiau \Prononciation ?\ |
reiaus \Prononciation ?\ |
reiau (graphie normalisée) masculin
- (Numismatique) (Limousin), (Provençal) Réal.
Variantes dialectales
- reial (languedocien)
Prononciation
- provençal maritime, rhodanien : [ʁeˈjaw]
Références
- Jòrge Fettuciari, Guiu Martin, Jaume Pietri, Dictionnaire provençal français - Diccionari provençau francés, L'Escomessa, CREO Provença, Edisud, Aix-en-Provence, 2003, ISBN 2-7449-0464-3
- Yves Lavalade, Dictionnaire d’usage occitan/français - Limousin-Marche-Périgord, Institut d’Estudis Occitans dau Lemosin, 2010