refutatorius
Latin
Étymologie
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | refutatorius | refutatoriă | refutatorium | refutatoriī | refutatoriae | refutatoriă |
| Vocatif | refutatorie | refutatoriă | refutatorium | refutatoriī | refutatoriae | refutatoriă |
| Accusatif | refutatorium | refutatoriăm | refutatorium | refutatoriōs | refutatoriās | refutatoriă |
| Génitif | refutatoriī | refutatoriae | refutatoriī | refutatoriōrŭm | refutatoriārŭm | refutatoriōrŭm |
| Datif | refutatoriō | refutatoriae | refutatoriō | refutatoriīs | refutatoriīs | refutatoriīs |
| Ablatif | refutatoriō | refutatoriā | refutatoriō | refutatoriīs | refutatoriīs | refutatoriīs |
refutatorius \Prononciation ?\
- Qui sert à réfuter, réfutatoire.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références
- « refutatorius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage