reciprocatus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | reciprocatŭs | reciprocatūs |
| Vocatif | reciprocatŭs | reciprocatūs |
| Accusatif | reciprocatum | reciprocatūs |
| Génitif | reciprocatūs | reciprocatuum |
| Datif | reciprocatūi ou reciprocatū |
reciprocatibus |
| Ablatif | reciprocatū | reciprocatibus |
reciprocatus \Prononciation ?\ masculin
- Mouvement alternatif.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | reciprocatus | reciprocată | reciprocatum | reciprocatī | reciprocatae | reciprocată |
| Vocatif | reciprocate | reciprocată | reciprocatum | reciprocatī | reciprocatae | reciprocată |
| Accusatif | reciprocatum | reciprocatăm | reciprocatum | reciprocatōs | reciprocatās | reciprocată |
| Génitif | reciprocatī | reciprocatae | reciprocatī | reciprocatōrŭm | reciprocatārŭm | reciprocatōrŭm |
| Datif | reciprocatō | reciprocatae | reciprocatō | reciprocatīs | reciprocatīs | reciprocatīs |
| Ablatif | reciprocatō | reciprocatā | reciprocatō | reciprocatīs | reciprocatīs | reciprocatīs |
reciprocatus \Prononciation ?\
- Participe passé de reciproco.
Références
- « reciprocatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage