raamattu
 : Raamattu
Étymologie
- L'étymologie de ce mot remonte au grec ancien grámmata en passant par le russe ancien. Ce nom désignait un livre ordinaire à l’avènement de la christianisation de l’Europe nordique, englobant la Finlande. Il est apparenté à l’estonien raamat qui signifie encore (« livre »). Il fut concurrencé au cours du temps dans le sens de livre par kirja d’une autre étymologie.
Nom commun
Déclinaison
| Cas | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Nominatif | raamattu | raamatut | 
| Génitif | raamatun | raamattujen | 
| Partitif | raamattua | raamattuja | 
| Accusatif | raamattu [1] raamatun [2] | raamatut | 
| Inessif | raamatussa | raamatuissa | 
| Élatif | raamatusta | raamatuista | 
| Illatif | raamattuun | raamattuihin | 
| Adessif | raamatulla | raamatuilla | 
| Ablatif | raamatulta | raamatuilta | 
| Allatif | raamatulle | raamatuille | 
| Essif | raamattuna | raamattuina | 
| Translatif | raamatuksi | raamatuiksi | 
| Abessif | raamatutta | raamatuitta | 
| Instructif | — | raamatuin | 
| Comitatif | — | raamattuine- [3] | 
| Notes [1] [2] [3]
 
 
 
 | ||
| Avec suffixes possessifs | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| 1re personne | raamattuni | raamattumme | 
| 2e personne | raamattusi | raamattunne | 
| 3e personne | raamattunsa | |
raamattu \ˈrɑː.mɑ.tːu\
Forme de nom commun
raamattu \ˈrɑːmɑtːu\
- Accusatif II singulier de raamattu.