Raamattu
 : raamattu
Étymologie
- Pour l’étymologie → voir raamattu.
Nom propre
Déclinaison
| Cas | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Nominatif | Raamattu | Raamatut | 
| Génitif | Raamatun | Raamattujen | 
| Partitif | Raamattua | Raamattuja | 
| Accusatif | Raamattu [1] Raamatun [2] | Raamatut | 
| Inessif | Raamatussa | Raamatuissa | 
| Élatif | Raamatusta | Raamatuista | 
| Illatif | Raamattuun | Raamattuihin | 
| Adessif | Raamatulla | Raamatuilla | 
| Ablatif | Raamatulta | Raamatuilta | 
| Allatif | Raamatulle | Raamatuille | 
| Essif | Raamattuna | Raamattuina | 
| Translatif | Raamatuksi | Raamatuiksi | 
| Abessif | Raamatutta | Raamatuitta | 
| Instructif | — | Raamatuin | 
| Comitatif | — | Raamattuine- [3] | 
| Notes [1] [2] [3]
 
 
 
 | ||
| Avec suffixes possessifs | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| 1re personne | Raamattuni | Raamattumme | 
| 2e personne | Raamattusi | Raamattunne | 
| 3e personne | Raamattunsa | |
Raamattu \ˈrɑːmɑtːu\
Dérivés
Forme de nom commun
Raamattu \ˈrɑːmɑtːu\
- Accusatif II singulier de Raamattu.