putcedá
Étymologie
- Dérivé de putcé (« cracher »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | putcedá | putcedayá | putcedatá |
| 2e du sing. | putcedal | putcedayal | putcedatal |
| 3e du sing. | putcedar | putcedayar | putcedatar |
| 1re du plur. | putcedat | putcedayat | putcedatat |
| 2e du plur. | putcedac | putcedayac | putcedatac |
| 3e du plur. | putcedad | putcedayad | putcedatad |
| 4e du plur. | putcedav | putcedayav | putcedatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
putcedá \putʃɛˈda\ ou \putʃeˈda\ intransitif
Prononciation
- France : écouter « putcedá [putʃɛˈda] »
Références
- « putcedá », dans Kotapedia