procuratorius
Latin
Étymologie
- Dérivé de procuratum (« administrer »), avec le suffixe -orius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | procuratorius | procuratoriă | procuratorium | procuratoriī | procuratoriae | procuratoriă | 
| Vocatif | procuratorie | procuratoriă | procuratorium | procuratoriī | procuratoriae | procuratoriă | 
| Accusatif | procuratorium | procuratoriăm | procuratorium | procuratoriōs | procuratoriās | procuratoriă | 
| Génitif | procuratoriī | procuratoriae | procuratoriī | procuratoriōrŭm | procuratoriārŭm | procuratoriōrŭm | 
| Datif | procuratoriō | procuratoriae | procuratoriō | procuratoriīs | procuratoriīs | procuratoriīs | 
| Ablatif | procuratoriō | procuratoriā | procuratoriō | procuratoriīs | procuratoriīs | procuratoriīs | 
procuratorius \Prononciation ?\
- Procuratorien, procuratorial.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
 
Références
- « procuratorius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage