physicus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien φυσικός, phusikós.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | physicus | physică | physicum | physicī | physicae | physică |
| Vocatif | physice | physică | physicum | physicī | physicae | physică |
| Accusatif | physicum | physicăm | physicum | physicōs | physicās | physică |
| Génitif | physicī | physicae | physicī | physicōrŭm | physicārŭm | physicōrŭm |
| Datif | physicō | physicae | physicō | physicīs | physicīs | physicīs |
| Ablatif | physicō | physicā | physicō | physicīs | physicīs | physicīs |
physicus \ˈpʰy.si.kus\ (prononciation classique)
- Physique, naturel.
Quaero etiam, si velim scribere quid aut legere aut canere vel voce vel fidibus aut geometricum quiddam aut physicum aut dialecticum esplicare, somniumne exspectandum sit, an ars adhibenda, sine qua nihil earum rerum nec fieri nec expediri potest.
— (Cicéron, De divinatione, II, LIX)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Synonymes
Apparentés étymologiques
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | physicus | physicī |
| Vocatif | physice | physicī |
| Accusatif | physicum | physicōs |
| Génitif | physicī | physicōrum |
| Datif | physicō | physicīs |
| Ablatif | physicō | physicīs |
physicus \ˈpʰy.si.kus\ (prononciation classique) masculin
- Naturaliste.
ut ait physicus Anaxagoras
— (Varron. R. R. 1, 40)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Références
- « physicus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage