phoenix
Français
Variante par contrainte typographique
phoenix
- Orthographe par contrainte typographique de phœnix.
Anglais
Étymologie
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| phoenix \ˈfiː.nɪks\ |
phoenix ou phoenixes \ˈfiː.nɪks\ ou \ˈfiː.nɪk.sɪz\ |
phoenix
- Phénix.
- (Héraldique) Phénix.
Prononciation
- \ˈfi.nɪks\ (États-Unis)
- \ˈfiː.nɪks\ (Royaume-Uni)
- Royaume-Uni (Sud de l'Angleterre) : écouter « phoenix [Prononciation ?] »
Voir aussi
- phoenix sur l’encyclopédie Wikipédia (en anglais)
Latin
Étymologie
- Du grec ancien φοῖνιξ, phoînix.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | phoenix | phoenicēs |
| Vocatif | phoenix | phoenicēs |
| Accusatif | phoenicem | phoenicēs |
| Génitif | phoenicis | phoenicum |
| Datif | phoenicī | phoenicibus |
| Ablatif | phoenicĕ | phoenicibus |
phoenīx féminin, 3e déclinaison, imparisyllabique
- (Zoologie) (Ornithologie) Phénix.
Nam Arabes singularem ‘phoenicem’ vocant. Haec quingentis ultra annis vivens, dum se viderit senuisse, collectis aromatum virgulis, rogum sibi instruit, et conversa ad radium solis alarum plausu voluntarium sibi incendium nutrit, sicque iterum de cincribus suis resurgit.
— (Isidore, Etymologiarum libri XX)- Car les Arabes appellent le singulier « phénix ». Cette femme, vivant depuis plus de cinq cents ans, alors qu'elle semblait vieillie, ramassait des bâtons d'épices, se préparait un bûcher, et se tournant vers les rayons du soleil, du battement de ses ailes, elle attisait un feu volontaire. feu pour elle-même, et ainsi ressuscitée de ses cendres.
Prononciation
- \ˈpʰoe̯.niːks\, [ˈpʰoe̯niːks̠] (Classique)
- \ˈfe.niks\, [ˈfɛːniks] (Ecclésiastique)
Voir aussi
- phoenix sur l’encyclopédie Wikipédia (en latin)
Références
- « phoenix », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage