phoenix

Voir aussi : Phoenix, Phœnix, phœnix

Français

Variante par contrainte typographique

phoenix

  1. Orthographe par contrainte typographique de phœnix.

Anglais

Étymologie

Du latin phoenix phénix »).

Nom commun

SingulierPluriel
phoenix
\ˈfiː.nɪks\
phoenix
ou phoenixes
\ˈfiː.nɪks\
ou \ˈfiː.nɪk.sɪz\

phoenix

  1. Phénix.
  2. (Héraldique) Phénix.

Prononciation

Voir aussi

  • phoenix sur l’encyclopédie Wikipédia (en anglais) 

Latin

Étymologie

Du grec ancien φοῖνιξ, phoînix.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif phoenix phoenicēs
Vocatif phoenix phoenicēs
Accusatif phoenicem phoenicēs
Génitif phoenicis phoenicum
Datif phoenicī phoenicibus
Ablatif phoenicĕ phoenicibus

phoenīx féminin, 3e déclinaison, imparisyllabique

  1. (Zoologie) (Ornithologie) Phénix.
    • Nam Arabes singularem ‘phoenicem’ vocant. Haec quingentis ultra annis vivens, dum se viderit senuisse, collectis aromatum virgulis, rogum sibi instruit, et conversa ad radium solis alarum plausu voluntarium sibi incendium nutrit, sicque iterum de cincribus suis resurgit.  (Isidore, Etymologiarum libri XX)
      Car les Arabes appellent le singulier « phénix ». Cette femme, vivant depuis plus de cinq cents ans, alors qu'elle semblait vieillie, ramassait des bâtons d'épices, se préparait un bûcher, et se tournant vers les rayons du soleil, du battement de ses ailes, elle attisait un feu volontaire. feu pour elle-même, et ainsi ressuscitée de ses cendres.

Prononciation

Voir aussi

  • phoenix sur l’encyclopédie Wikipédia (en latin) 

Références