perfunctorius
Latin
Étymologie
- Dérivé de perfunctus, avec le suffixe -orius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | perfunctorius | perfunctoriă | perfunctorium | perfunctoriī | perfunctoriae | perfunctoriă |
| Vocatif | perfunctorie | perfunctoriă | perfunctorium | perfunctoriī | perfunctoriae | perfunctoriă |
| Accusatif | perfunctorium | perfunctoriăm | perfunctorium | perfunctoriōs | perfunctoriās | perfunctoriă |
| Génitif | perfunctoriī | perfunctoriae | perfunctoriī | perfunctoriōrŭm | perfunctoriārŭm | perfunctoriōrŭm |
| Datif | perfunctoriō | perfunctoriae | perfunctoriō | perfunctoriīs | perfunctoriīs | perfunctoriīs |
| Ablatif | perfunctoriō | perfunctoriā | perfunctoriō | perfunctoriīs | perfunctoriīs | perfunctoriīs |
perfunctorius \Prononciation ?\
- Superficiel, négligent.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Dérivés
Dérivés dans d’autres langues
- Anglais : perfunctory
Références
- « perfunctorius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « perfunctorius », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage