patheticus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien παθητικός, pathêtikós (« paisible, pathétique »).
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | patheticus | pathetică | patheticum | patheticī | patheticae | pathetică | 
| Vocatif | pathetice | pathetică | patheticum | patheticī | patheticae | pathetică | 
| Accusatif | patheticum | patheticăm | patheticum | patheticōs | patheticās | pathetică | 
| Génitif | patheticī | patheticae | patheticī | patheticōrŭm | patheticārŭm | patheticōrŭm | 
| Datif | patheticō | patheticae | patheticō | patheticīs | patheticīs | patheticīs | 
| Ablatif | patheticō | patheticā | patheticō | patheticīs | patheticīs | patheticīs | 
păthētĭcus \Prononciation ?\
Références
« patheticus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage