passat
Catalan
Étymologie
- Participe passé de passar.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| passat \pəˈsat\ |
passats \pəˈsats\ |
passat [pəˈsat] (or.), [paˈsat] (occ.) masculin
- Passé.
Per mal grahir ne per mala sahó
— (Ausiàs March, Sí com rictat no porta béns ab si)
mon cor no pot Amor desemparar;
devotament los me plau remembrar
aquells passats, a qui don Déus perdó.- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Adjectif
| Nombre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Masculin | passat [pəˈsat] |
passats [pəˈsats] |
| Féminin | passada [pəˈsaðə] |
passades [pəˈsaðəs] |
Prononciation
- Barcelone (Espagne) : écouter « passat [Prononciation ?] »
Étymologie
- Participe passé de passar.
Adjectif
| Nombre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Masculin | passat \paˈsat\ |
passats \paˈsat͡s\ |
| Féminin | passada \paˈsa.ðo̞\ |
passadas \paˈsa.ðo̞s\ |
passat \paˈsat\ (graphie normalisée)
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| passat \paˈsat\ |
passats \paˈsat͡s\ |
passat \paˈsat\ (graphie normalisée) masculin
Prononciation
- France (Béarn) : écouter « passat [paˈsat] »
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2