pandicularis
Latin
Étymologie
- D'un nom perdu *pandiculum dérivé de pando (« étendre »), dont pandiculor serait le dénominal, avec le suffixe -aris.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | pandicularis | pandicularis | pandiculare | pandiculares | pandiculares | pandicularia |
| Vocatif | pandicularis | pandicularis | pandiculare | pandiculares | pandiculares | pandicularia |
| Accusatif | pandicularem | pandicularem | pandiculare | pandiculares | pandiculares | pandicularia |
| Génitif | pandicularis | pandicularis | pandicularis | pandicularium | pandicularium | pandicularium |
| Datif | pandiculari | pandiculari | pandiculari | pandicularibus | pandicularibus | pandicularibus |
| Ablatif | pandiculari | pandiculari | pandiculari | pandicularibus | pandicularibus | pandicularibus |
pandicularis \Prononciation ?\
Références
- « pandicularis », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage